"Meer ruimte in de stad voor fiets en groen"

“Toen ik onlangs bij mijn ouders was en een boeket bloemen op tafel zag staan, zei ik: “Weet je eigenlijk hoe veel gif en gas er wordt gebruikt voor het kweken van bloemen?” Mijn vader reageerde: “Oh, mag dat ook al weer niet?” Dat is een beetje de story of my life: ik ontneem mensen uit mijn omgeving de kleine pleziertjes in het leven. Althans, zo zien anderen het soms. Zelf wil ik niemand de les lezen of overtuigen op het gebied van klimaatverandering. Dat werkt juist averechts, waardoor mensen nog meer tegenover elkaar komen te staan. 

Ik wil mensen vooral informeren, omdat ik zie dat veel mensen onvoldoende weten over klimaatverandering. Daardoor onderschatten ze de ernst. Een manier om dat te doen, is als Klimaatburgemeester. Met die titel maak je meer impact in een gesprek, heb ik gemerkt. Verder geef ik graag het goede voorbeeld. Ik consumeer geen vlees, zo min mogelijk zuivel en gebruik zo min mogelijk plastic. En ik drink geen frisdrank, omdat bij de productie veel water wordt gebruikt. Terwijl watertekort een van de grootste gevolgen is van klimaatverandering.

Tijdens de Nationale Klimaatweek wil ik in het centrum van Eindhoven gaan staan, met een bord waarop ‘Gratis klimaatadvies’ staat. Zo hoop ik constructieve gesprekken te voeren met mensen en dingen te vertellen die ze nog niet wisten. Daarnaast maak ik me sterk voor beter openbaar vervoer in de stad. Wat betreft uitstoot heeft Eindhoven het meest te winnen op het vlak van mobiliteit. De auto krijgt hier te veel ruimte, net als veel andere Nederlandse steden. Er moet meer ruimte komen voor de fiets en wegen mogen groener. Zeker in een innovatieve stad als Eindhoven moeten daar mooie oplossingen voor te bedenken zijn. Daarover voerde ik al gesprekken over met de gemeente Eindhoven. Als Klimaatburgemeester blijf ik dat doen.

Ik doe dit allemaal niet voor mijn lol. Liever ben ik met andere dingen bezig dan het klimaat. Maar ik heb het gevoel dat ik dit móet doen. Dat is niet los te zien van mijn moeder, die dertig jaar geleden haar vriendinnen al waarschuwde voor klimaatverandering. Mijn moeder heeft ook gewerkt bij de Nederlandse Emissieautoriteit, de organisatie die toezicht houdt op de emissiehandel in CO2. Ze zag al vroeg de ernst van het probleem in, net als ik. 

Daarom was ik er in september 2018 bij tijdens de eerste Schoolstaking voor het klimaat in Den Haag. Wat me aanspreekt aan dat initiatief, is dat we regeringen en bedrijven oproepen hun verantwoordelijkheid te nemen. Ja, natuurlijk is het zinvol dat ik mijn omgeving wijs op het effect van de productie van snijbloemen op het klimaat. Maar liever doe ik dat niet, omdat door maatregelen van de overheid en het bedrijfsleven bloemen altijd duurzaam geproduceerd worden. Honderd bedrijven zijn wereldwijd verantwoordelijk voor 71 procent van de uitstoot van CO2. Dáártegen moeten we in actie komen. Intussen moeten we als Klimaatburgemeesters met zoveel mogelijk mensen op een constructieve manier het gesprek aangaan, zodat steeds meer mensen de ernst van het probleem inzien. En hun hoop op een betere wereld omzetten in actie, want anders verandert er niks.”