Daarom ben ik Klimaatburgemeester: Bram Klimaatpiraat

In deze moderne maatschappij zien mensen de natuur als een factor die buiten ons staat en het klimaat als een symptoom van de natuur. Ik wil daar verandering in brengen door hen meer in verbinding te brengen met de natuur, hoe kleinschalig ook; en het klimaat speelt daarbij een belangrijke rol. Daarom organiseer ik excursies, trainingen, workshops en evenementen op het strand of in het dorp Zandvoort. Allemaal bedoeld om de natuur te beleven. Dat is ooit begonnen met garnalenvissen, schatgraven en strandjutten. Voor jong en oud. Het gaat daarbij om de natuurkrachten, duurzaamheid en zelfvoorzienend leven. Mensen hebben daar te weinig kennis van, want ze worden teveel afgeleid door andere dingen.

Ik snap het ook wel: mensen groeien op in de stad met een boom waar een hek omheen staat. Dan bouw je geen band met de natuur op. Dus ook wat betreft klimaatverandering: ik kan niet verwachten dat als onze maatschappij nauwelijks binding heeft met de natuur dat we daarmee onze aarde gaan redden. En zeker zolang het vooral om consumeren lijkt te gaan.

De essentiële vraag voor mij is: wat heb je gegeten vandaag en was dat gezond? Wij gooien nooit iets weg en telen veel zelf: van aardappelen tot aardbeien. We moeten terug naar vakmanschap en zelfredzaamheid. Maar je ziet dat alles vervangbaar is tegenwoordig. Dat zie je terug op het strand, wat een chaos en zooi. Dat is overal ter wereld zo, maar ik voel mij erg verantwoordelijk voor mijn stuk grond waar ik ben opgegroeid en leef. Veel mensen reizen de hele wereld over en vinden het lastiger om zich te binden aan de plek waar ze zijn. Daardoor voelen zij zich minder verantwoordelijk voor die omgeving.

Op het strand wil ik de bezoekers juist de mooie dingen laten zien en niet alleen maar de vervuiling. Ik wil dat ze het strand waarderen en laat ze daarom met een speciaal oog kijken. Vaak zien we dan de mooiste dingen: mammoetbotten, zeesterren of oude vrachtstukken.

De uitdaging zit ‘m voor mij in het commercieel krijgen van mijn werk. Dat is een spagaat waar je altijd in zit. Hoe kan ik iets maatschappelijks bijdragen en dat volhouden door ervan te kunnen leven? En verder ook: in hoeverre kan ik echt de diepte ingaan of blijft het wat oppervlakkig? Mijn missie is in ieder geval dat iedereen naar huis gaat met een ‘schepje’ kennis over de lokale natuur.”